ABD'DE ÜVEYIK AVI


ABD'DE ÜVEYİK AVI

Amerika Birleşik Devletleri'nde Labor Day denilen İşçi Günü aslında bizdeki gibi bir gün değil, herkesin tatil yaptığı ve işyerlerinin erken kapandığı, çalışanların gezmeye gittiği bir gündür. Aynı gün Illinois Eyaletinde üveyik avının açılışı olunca, biz de evimizde oturmadık ve ava gittik.

Gittiğimiz yer, bütün avcıların katılabileceği bir devlet parkı idi. Burada bir günde ancak 82 avcıya yetecek yer ayrılmış. Dolayısıyla bu sayıdan fazla avcı geldiği takdirde içeri girip avlanabilmesi mümkün değil. Peki avcılar bu riski görüp neden buraya geliyor? Çünkü eğer bir avcının avlanması için kendi arazisi veya ona izin verecek bir tanıdığının arazisi yoksa hiçbir yerde avlanması mümkün değil... Kamu avlakları da sınırlı olduğu için bazen yığılma oluyor, yetkililer de bu sorunu çekilişle çözüyorlar.

Sabahın erken saatlerinde parka ulaştık, göl kenarında yetkilileri bekledik. Saat 10:30 olduğunda göl kenarında oldukça fazla sayıda avcı birikmişti. Herkes av kıyafetleri içinde eyalet yetkililerini bekliyordu. Avcılar içinde yaşlılar ve çocuklar da vardı. Saat gelince bir kamyonet yanaştı ve içinden Eyaletin doğal kaynaklar idaresinde görevli bir bayan korucu ile bir biyolog indi. Önce bize avdaki genel kuralları açıkladılar.

Her bek yerinde iki avcı olacaktı. Yaklaşık 40 kadar bek yeri ayrılmış ve işaretlenmişti. Alçaktan uçan kuşlara ateş etmek yasaktı. Sadece 5-6 ve 7 numara çelik saçma ihtiva eden fişeklere izin veriliyordu. Burada kurşun saçma ile avlanmak yasaktı. Herkes av bitiminde vurduğu kuşlarla birlikte çıkış yerinde kaydını tamamlayacaktı.

Hepimiz bize verilen kartları doldurduk. Kartlarda avcının adı soyadı, adresi ve avcılık lisansı numarası soruluyor. Bunları doldurup bir kutuya attık. Çekiliş başladı. Önce çıkanlar önceden bildikleri iyi yerleri kapıyorlardı. Bizim adımız sona doğru çıktığı için pek iyi bir bek yeri seçemedik. Neyse ki bek yerleri ile avcı sayısı birbirini tuttu ve kimse geri dönmedi. Sadece sona kalanlar iyi yerlerde oturamamış oldular.

Bize verilen planlarda bek yerimiz numara ile belirlenmişti. Eyalet Parkının belli yerlerinde ayçiçeği ekilmiş. Bunların kenarında bek yerleri işaretlenmiş. Biz büyük tarla denilen yerin en sonuna doğru gittik. Yerlerimizi aldık.

Av saat 12.00'de başlayacağı için avcılar hazırlıklarını yapıyorlardı. Avcıların arası yaklaşık 25-30 metre kadar... Herkes önüne mührelerini dizmiş. Kimisinin motorla dönen kanatlı üveyik mühreleri var. Ayçiçeğinin hemen arkasındaki ağaçların altına doğru gizlendik ve saati beklemeye başladık. Bek yerinizi değiştirmeniz veya kalkıp gitmeniz mümkün değil, o yüzden su ve sandviç gibi ihtiyaçlarınızın yanınızda olması gerek.

Saat 12 olunca yavaş yavaş tüfekler atılmaya başladı ama çok da fazla kuş yoktu. Olan kuşlar da kuradan önce çıkan avcıların bulunduğu yerlere doğru uçuyorlardı. Bana doğru gelen ilk bir kaç kuşa atış yaptım, ıska... Bir de kullandığım Remington 11-87 fişekleri namluya sürmüyordu. Acaba ben mi yanlış dolduruyordum? ? Epeyce bir süre tüfekle uğraştım. İlk fişeği attıktan sonra ikinci fişek namluya sürülmüyor ve mekanizmada sıkışıyordu. Bu çok moral bozucuydu.

Sonradan öğrendiğime göre tüfekte bu ava uygun şok da takılı değildi. Tüfek ile ilgili sorunlar devam ederken, avcı dostumuz Darrell Smith yanıma geldi. Sorunu fark etmişti. Sanırım bu tüfek hafif doluları sirküle etmiyordu. Daha sonra tüfekleri değiştik. Ben onun elindeki 870 pompalıyı kullanmaya başladım. Aynı şoklar onda da vardı. O yüzden uzaktan gecen kuşlara pek tesirli atış yapamıyorduk. Yine de az çok kanat kırmayı başarıyorduk.

Amerika kıtasında yasayan ve üveyik diyebileceğimiz güvercin cinsi (mourning dove), bizim ülkemizde avlanan üveyiğe göre biraz daha küçük, ancak üreme, beslenme ve uçuş tarzları neredeyse aynı... Göçleri kıtada kuzeyden güneye doğru oluyor ve eylül ayında başlıyor. Soğuklarla birlikte güneye inmeye başlayan üveyikler, Amerikalı avcılar tarafından sevilerek avlanıyor. Amerika kıtasında iklime ve tarımsal yapıya göre zaman içerisinde değişiklik gösterse de, üveyik populasyonu açısından önemli bir sorun yok. Yetkililerin tahminlerine göre, her yıl ABD'de tüm populasyonun yaklaşık %10 ila %15'i avlanıyor.

Saat 4'ten sonra üveyiklerin hareketleri gerçekten de arttı. Saat 5'te av bitiyordu. Bundan sonra silah atarsanız ceza alıyorsunuz. O nedenle bir saat daha avlandıktan sonra yasal sınırda avı bitirdik. Kuşlarımızı ayrı ayrı torbalara koyarak çıkıştaki merkeze gittik. Her avcının kuşlarını ayrı tutması gerekiyor. Kayıt işlemi bitmeden kuşları aynı yere koymak, başkasına vermek veya atmak yasak. Hepimiz elimizde kuşlar, sıraya girdik. Dışarıda oluşturulan kayıt yerinde masada yetkililer oturmuşlardı. Birisi yaban hayatı biyologu idi. Birisi nerede oturduğumuzu, lisans numaramızı öğreniyor ve kaydediyordu. Diğer sorular ise kaç tane vurulduğu ve kaç tane yaralı gittiği hakkındaydı. Diğer görevli de torbamızdaki kuşları sayıyor ve bilimsel araştırmalar için birer kanatlarını kesip alıkoyuyordu. Sanırım bu kanatlardan, kuşların yaşı ve hangi tarihte nerede yoğunlaştıkları üzerinde bir araştırma yapılıyordu. Bu araştırma sonuçları, avlanma günlerini ve limitleri belirlemede yardımcı oluyordu.

Kuşlarımızı saydırıp birer kanadını verdikten sonra artık gidebilirdik.

Benim için ilginç ve çok öğretici bir av olmuştu.

Siz hiç daha önce kurayla ava gittiniz mi?

Marketteki gibi vurduğunuz kuşların fişini kestirdiniz mi?

Hangisi daha iyi?

Böyle kati kurallara bağlı av mi, yoksa bizimki gibi "nereye istersen git, nerede istersen orada otur, hangi fişeği atarsan at, al kuşları ne yaparsan yap" seklindeki av mı?

Yorum sizin...

 

Bu yazı 5155 kez okundu...