Üzüntüm çok büyük. Kanadımız kırıldı... Şimdi nasıl uçacağız! Avcıları bilim adına, yaşanan gerçekler adına, evrensel boyutlu ortak akıl adına, şimdi kim savunacak? Öksüz kaldık... Söyler misiniz, biz şimdi ne yapacağız?

Ne acıdır ki bunların sadece 60.000 kadarı bir anlamda avlanma bedeli ödemek sureti ile yabanhayatı idaresine katkı koymaya çalışıyor. İçerinden bir kısmı da koyduğundan daha fazla alma çabasında... Limitleri zorluyorlar. Gerçek bu.

Bir insanın olgunluk derecesini tek başına nelerin farkında olduğuyla ölçmek yanlış...

Baraj nerede olabilir! bir bidon su koysan her yerden görülebilir

yurt dışı seyahatlerin hedefi canlı cansız çok sayıda değişik şey görerek zevklenmek, muazzam bir kitaba benzeyen yerküreyi olabildiğince çok gezerek, zihni açmak, keskinleştirmek

Anadolu bizim için cazibe merkezi. Büyük kentler bana, samimiyetten uzak insanların hayatta kalabilme mücadelesi verdiği bir "arena" gibi geliyor.

Divriği'nden içim buruk olarak ayrılıyorum. İçerisinde pek çok potansiyel zenginlik barındıran bu ilçe, var olan görüntüsü ile -üzülerek ifade etmek isterim ki- bu gerçeği desteklemiyor.

Ben seyyahların yazdığı "gezi notlarını" okumayı severim...

Bugün yaşanan pek çok olumsuzluğun arka planında, geçmişte yapılan yanlışlıklar yatmaktadır.

Gelecekte yaşanacak olan sıkıntıların tohumları da, içinde bulunduğumuz zaman dilimi içerisinde atılıyor.

Yazma arzusu duyduğumda konu seçerken daha çok "yaşam" ve "gelecek" üzerine odaklanarak, kişisel görüşlerimi seslendirmeye çalışıyorum. Zaman, zaman -istem dışı olsa da- yaşamın önemli bir parçası olan "ölümden" bahsetmek gerekiyor.Bu sene haziran ayı başında fotoğraf çekmek için Bolu'ya bağlı Aşağı Ovacık Köyü'ne gittim.A. Ovacık, Çamlıdere'nin bir köyü olan Müsellim'e hudut ve ilçe merkezine 40 km uzaklıkta.

Yedigöl'den ayrılarak İspir' döneceğiz. Avcılık yaptığım yıllardan kalan bir alışkanlığım var. Geri dönerken mümkünse aynı yolu kullanmam! Çünkü, yeni güzergah yeni heyecanlara gebedir.Dolayısıyla İspir'e "parlak pembe" çizgilerle belirtmeye çalıştığım yoldan geri döndük.

19 Eylül 2008 cuma günü öğlen saatlerinde İspir'e geldik. İspir şirin bir ilçe. Özellikle geçen defa gelişimde Yusufeli üzerinden gelmiş ve Çoruh Vadisi'ne hayran kalmıştım. Artvin-Ardanuç-Şavşat ve Yusufeli'nde TRT tarafından çekilecek ayı belgeseli için alan taraması yapmıştık. (Bkz. Allah'ın Ayısı ID No:137)

18 Eylül günü uçakla Kars'a, oradan kiraladığımız araçla geziyi tamamladıktan sonra Trabzon Hava Limanı'ndan akşam uçağı ile Ankara'ya döneceğiz. Evdeki hesap çarşıya uyarsa 4 tam gün gezi yapabileceğiz

Geriye dönüp (!) yaşama daha "alıcı bir gözle" baktığımda aslında eksikliğini hissettiğim bir tek şey olmuştur. Kanaat önderi!

Ben bir fotoğraf sanatçısı değilim. Yeri geldikçe bu gerçeği seslendirmeye çalıştım. Ben, pek çoğunuz gibi "fotoğrafın anlatım gücü"ne hayran biriyim.

Yaşanan tüm sıkıntıların altında "kaybedilen değer yargıları"nın büyük payı olduğunu düşünüyorum. Çünkü yaşanan her problemin altında insan unsuru var. 21. yüzyılda hizmetinize sunulan uçak, teknolojinin son ürünü olabilir.... Bundan daha önemlisi uçuş ekibi değil midir?

01 Ağustos 2008. Fransa'dan misafir bekliyorum. İstanbul'dan Ankara'ya, oradan da Çamlıdere'ye 14.30 gibi gelecek olan Sn. Seçim ve Sn. Bernard Cotton çifti, bu sene başında eşimle Paris'te tanışmışlar. Bu ilişki, sohbet sırasında ortaya çıkan müşterek dostlar ve paylaşılan ortak bakış açısı ile çok kısa bir sürede farklı bir boyuta ulaşınca eşim de onları Çamlıdere'ye davet etmiş. Olayın kısa öyküsü bu.

Durumdan vazife çıkarmak!

Sizi bilmem ama ben bunu sıkça yaparım

Bu yazımda Çamlıdere'nin sahip olduğu diğer iki büyük zenginliği gözler önüne sermeye çalışacağım. "İnsan potansiyeli" ve "doğal güzellikleri" ilk yazımda sizlere sunmuştum. Bu yazımda anlatacaklarım; okuyan, ülkenin yaşanan sorunlarına duyarlı, az sayıdaki insanlar için bilinmeyen şeyler değil.. Büyük bir kitle tarafından "Göz ardı edilen, ötelenen, önemsenmeyen hatta içeriği bile anlaşılamayan şeyler...

17 Mayıs 2008 günlerden cumartesi. Eşim 10:30 arabası ile Ankara'dan Çamlıdere'ye gelirken, minibüste bir grup izciyle beraber seyahat ediyor. Yol uzun, meraktan izcilere "nereye gittiklerini" sorunca onlar da "Biz Çamlıdere Yayla Mevkii'nde bir alanda iki gün kamp yapacağız" diyorlar. Eşimin "sizleri orada buluruz" demesine rağmen izciler bu sözü çok da inandırıcı bulmadıklarını hal ve tavırları ile ortaya koyuyorlar.

Zamanımın büyük bir kısmını Çamlıdere'de geçiriyorum. Bu civarda hemen hemen ayak basmadığım yer kalmadı gibi.

Çamlıdere, ilkbaharı Ankara'ya göre bir ay geç yaşıyor. Ben çiçek ve ağaç dikmeye çalışırken Belediye ağaç kesiyor...

Çok değil bir kaç gün önce Çamlıdere'deydim. Her gidişimde çarşıdan geçerken tanıdık esnaflarla selamlaşıyorum.

Oltama yakaladığım küçük bir balığı yem olarak taktım attım. Bir süre sonra oltamın zili çaldığında çekmek istedim. Ancak balığın büyük olduğunu gördüm,

Bugünlerde sizlerin ruh halinizin nasıl olduğunu bilemem ama benimki berbat mı berbat...

Muhtelif zamanlarda Kemaliye'de yapılan kaçak avcılığı konu ettiğimi, siteyi takip edenler hatırlayacaktır. Daha da ötesi, bu sitenin ilk yazısının başlığı da Geşo İmparatorluğu'dur ve aynı konuyu seslendirir. Ben o yazıda "burada yasa dışı işler yapılıyor" dedim. Hala aynı kanaatteyim.

Ana sayfamızda değişiklik yapalı neredeyse 20 günden fazla bir zaman geçti. Bu değişikliği ben istedim. Geleceğe dair kaygılarım var!

2108 yılında yaşayacak avcı arkadaşlarım, inanıyorum ki yaşadığımız dönemi mercek altına alacaklardır. Onlara yardımcı olmak isterim. Geçmişte yaşanan yanlışlıkların altında ne yattığını bilemezseniz, geleceğiniz için sağlıklı bir yol haritası tasarlayamazsınız. Son kırk senedir, bu toplumun el üstünde tutması gereken değerleri hızla eriyor. Sosyal değerler bağlamında, müthiş bir erezyon yaşıyoruz.

Bugün telefonla bir dostum aradı. "Biliyor musun Esen öldü" dedi. Buz gibi oldum. Haberi aldığımdan bu yana uzunca bir zaman geçti. Hala üzgünüm...

20 Ocak 2008 Pazar günü Hürriyet Gazetesi'nde yayınlanan bir haberden öğrendiğimize göre, Antalya ili Gazipaşa ilçesi sınırları içinde, kara avcılığı süresiz olarak yasaklanmış. Bu kararın altındaki imza, ilçe kaymakamı Sn. İsmail GÜLTEKİN'e ait.

Tuzak, Yontma Taş Çağı insanının hayatta kalabilme mücadelesinin "olmazsa olmaz"larındandır. Taş Devri insanının becerisi nispetinde elde ettiği ilkel silahlar, onu kendisinden yüzlerce kere güçlü yabanhayvanı karşısında, ister istemez çaresiz kılıyordu.

Bitkilerde hücre yapısının büyük bir bölümünü oluşturan ve de özellikle başta kağıt yapımında kullanılan bir karbonhidrat. Tabii ki kullanım alanı kağıtla sınırlı değil... Yapay ipek ve patlayıcı için de ham madde olarak da kullanılıyormuş. Kağıdın, medeniyet alemine kimin tarafından hediye edildiği hususunda farklı söylemler var.

Söze "piyano ile avcılığın ne gibi bir ilintisi olabilir!" diye başlarsanız,"en azından benim için önemli bir yeri var" derim. Nakledeceğim anekdotu "kişisel anı" gibi algılamayın.

Tarih, 04 Ocak 2008 günlerden cuma... Bu akşam, 25 yıl önce terk ettiğim ördek avına gideceğim. Daha doğru bir tanımla ""müşahit"" sıfatı ile katılacağım. Görgü tanığı... Çünkü kara avcılığını bıraktım. Bilirsiniz bir söz vardır; ""Bir ülkede her şey yolunda giderken fakir, her şey kötü giderken de zengin olmak ayıp sayılmalı"" der.

Sn. Halil Gülçur'un yazısını internet ortamına yerleştirdikten sonra, kendisine bir teşekkür yazısı yazarak "yazının yayına girdiğini" bildirdiğimde gece saat 22:08 idi. Sabah posta kutuma baktığımda Sn. Halil Gülçur'un nezeket içeren bir mektubunu buldum. Halil Bey hızlı... Bundan artık şüphem yok.

Mehmet Emin Bora: Paleolitik dönemde yapılan avcılığın, insanoğlunun varlığını sürdürebilmesi için “olmazsa olmaz” olduğunu biliyoruz. Günümüzde yaşamamız için gerekli her şeyi süpermarketlerden kolaylıkla sağlayabiliyoruz. 21’inci yüzyıla girdik, avlanma eylemini hangi gerekçelerle savunuyorsunuz? Avcılık 21. yüzyılda da devam ettiğine göre, sizce bu süreç nereye kadar gider…

Türk Kültüründe Temizlik Sempozyumu'nun 2. günü, öğle arasında Marmara Üniversitesi Göztepe Kampüsü'nü terk etmek zorunda kalıyorum. Çünkü saat 14:00'de Sn. Ali Üstay ile Tarabya’daki evinde randevum var. Kampüsten otele, otelden de taksi ile Tarabya’ya gideceğim. Öğle trafiği hakkında hiçbir bilgiye sahip değilim. Geç kalmak korkusu ile biraz erken de olsa eşimle beraber yollara düşüyoruz.

6 Kasım 2007 de posta kutuma, aşağıdaki davetiye geliyor. Türk Dil Kurumunun 75. kuruluş yıl dönümü kutlamaları çerçevesinde; Türk Dil Kurumu ve T.C. Marmara Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Yeni Türk Dili Anabilim Dalının düzenledigi, TÜRK KÜLTÜRÜNDE TEMİZLİK SEMPOZYUMU''nu onurlandırmanızı dileriz. Tarih: 21-22 Kasım 2007 - Saat: 09:30

Hepimiz biliyoruz ki, yakın çevrenin insan davranışları üzerinde etkisi büyüktür. İnsanlar yaşadıkları çevreye uyum sağlarken, farkında bile olmadan var olan ortam, insanı kendisine benzetir.

Dün Anıtkabir''i ziyaret ettim. Her zaman olduğu gibi çok da duygulandım. Yaşanan sıkıntıların pek çoğunun, yakın tarihimizi bile bilmediğimizden kaynaklandığını düşünüyorum. Nasıl kazandığını bilemeyen, neyi kaybedeceğini bilemez ki!

Bu gün 23 Ekim 2007. 10 Ekim 2007 tarihli ve Simurg başlığını taşıyan yazımda; "Sevgili Dostlarım, Avcı Kardeşlerim,

Bir kaç aydan beri, ülkemi yakın gelecekte bekleyen sorunlardan ötürü, yazılarımda hoşnutsuzluğumu belirten ifadeler kullanıyorum. Bununla da yetinmiyorum. Benzeri kaygıları içeren, ciddi yazıları da sizlerle paylaşma çabasına giriyorum. Neden mi?

Önce küçük bir öykü nakletmek istiyorum... Rivayet olunur ki ; Kuşların hükümdarı olan Simurg bilgi ağacı'nın dallarında yaşar ve her şeyi bilirmiş. Bu kuşun özelliği gözyaşlarının şifalı olması ve yanarak kül olmak suretiyle ölmesi, sonra kendi küllerinden yeniden dirilmesidir.

Baron Münchausen, Alman asıllı bir hikaye yazarı. Yaşadığı zaman dilimi içerisinde halk arasında ''palavracı'' olarak tanınıyor. Bir öyküsünde , "Bir gün ormanda avlanmaya gittim ve karşıma bir geyik çıktı. Cephanem bittiğinden dolayı geyiği avlayamadım. Geyik de bana alay edermiş gibi baktı ve ben de kiraz yiyordum. Kirazın çekirdeklerini tüfeğe koydum ve alnının ortasından vurdum. Geyik ilk başta biraz tökezledi ama kaçmayı başardı.

Saat 13:00 civarında Kayseri'den ayrılarak Ankara yoluna düştük... Takriben 4 saat sonra evimizde olacağız. Akşam güneş batmadan çekmek istediğim bir fotoğraf var. 13. Yüzyıl Selçuklu dönemi mimari eserlerinden " Çeşnigir Köprüsü".

Kayseri'yi ilk defa 1956 yılında görmüştüm. İlkokul son sınıfı orada okudum. Orta biri de... Orta 2'nin ikinci yarısı Rahmetli Babamın tayini Ankara'ya çıkınca kaydımı Mimar Kemal Ortaokulu'na aktardık. Kayseri'de kaldığımız süre içinde İstasyon Caddesi'nde otururduk.

Balonla yapmış olduğumuz küçük gezi erken saatte bittiği için, otelimize dönüp kahvaltı yapma fırsatımız oluyor. Otelin aşçısı Erdal Gülcan, Mengen'li. 8 senedir burada çalışıyormuş. Ben, süreklilik sergileyen bu tavıra çok önem veririm. Bizim çalışan insanımızın önemli bir kısmı ki, bence bu çok üzücüdür; daha yüksek bir ücret bulduğu zaman eski işyerini o gün terk eder.

Hafta sonu Kapadokya'ya gittim. Cuma günü öğleden sonra saat 15:00 de yola çıktığımda kalacağım yer hakkında herhangi bir fikrim yoktu. Bana sorarsanız okullar açıldığı için kolaylıkla yer bulacağımı düşünüyordum. Yoldan kızımı arayarak internet üzerinden uygun bir yer bulmasını rica ettim. Nevşehir'e 10 km kalmıştı ama kalacak yer henüz bulunamamıştı!

Mehmet Karabolat'ı kaybettik. Öncelikle ona Allahtan rahmet, yakınlarına da baş sağlığı ve sabır dilerim. Onu uzun yıllar önce tanımıştım... Birbirimize her rastladığımızda yukarıdaki fotoğrafta görülen içtenliği ile bana selam verirdi. Yanlış yorumlanmasın... Bu, bana özgü bir tutum değildi...

Arkadaşlıklarımızın eskiliği ve uzun süredir bir araya gelememenin etkisi ile kimsenin uykusu yoktu. Yemekli vagondaydık. Hayat hepimiz için farklı yönlere akmıştı. Öğrencilik yıllarında kaldığımız yerden muhabbete devam ediyor olabilmek hepimize mutluluk vermişti. Ortak noktalarımız azalmış olacak ki bir süre sonra muhabbet bitti. Daha İzmit''e bile varmamıştık.

Belki de var oluşumuza yapışık olan yalnızlığı taşıyamadığımız için birlikteyiz. Yalnızlık, insan formunda var olmanın kaderi. Fanilik başlı başına bir dert kaynağı "Yalnızlık Allaha mahsustur" denmesinin sebebi bu. Yalnızlığı taşıyacak donanıma sahip değiliz. Bu yüzden kaçıyoruz yalnızlıktan, çok da bedel ödeyerek kaçıyoruz. Özgürlükten kaçış gibi bir şey bu. Hem özgürlüğü çok seviyoruz hem de ona katlanamıyoruz.

Yeni bir yasama dönemine girdik. Bildiğiniz üzere benim ilgi alanımın ana başlığı yabanhayatı! Bu kelime pek çok şeyi kapsıyor. Dolayısıyla ilgi alanımı doğrudan veya dolaylı olarak etkileyen tüm kurum ve kuruluşları mercek altında tutmam gerektiğini düşünüyorum. Tabii ki Çevre ve Orman Bakanlığı bu konuda birinci sırada. Bugünlerde Çevre ve Orman Bakanlığı'nda neler oluyor dersiniz?

Yaklaşık bir hafta evvel Sn. Ali Üstay ile konuştum. Eksik olmasın, arayıp soran hep o. Ben ise bu konuda biraz daha çekingenim. Ön planda olan duygum "acaba rahatsız etmiş olur muyum" ağırlıklı... Ama en kısa sürede ve uygun bir zamanda İstanbul'a gidip kendisi ile bir söyleşi yapmak istiyorum. Tabii ki izin verirse... Aydınlanmak ihtiyacı!

29 Temmuz 2007 Pazar günü Ayder Yaylası'nı tek ederek Zil Kale'ye yöneliyoruz. Sabah saat 08:00 Bu akşam da 22:30 uçağı ile Trabzon'dan Ankara'ya döneceğiz. Kısacası, son gezi günümüz. Hedef, olabildiğince çok yer görmek.

Burayı ilk defa da 15 sene evvel yapmış olduğum bir gezide görmüştüm. Yol arkadaşım Erinç ise bir yıl evvel gelmiş. Günlerden cumartesi! Bu, önceden yer ayırtmadıysanız "yatacak yer bulamama ihtimalinin yüksek oluşu" anlamına geliyor. Hafta sonu -weeekend- (!) Ayder Yaylası, tıka basa doluyor...

Bayburt'tan güzel duygularla ayrılıyoruz. İlk fırsatta bu güzel ili tekrar ziyaret edeceğiz. Tabii ki Gümüşhane'yi de... Gümüşhane'nin 450 tane yaylası varmış! Hiç aklınıza gelir miydi?

Son bir kaç yıldır, kadim dostum Sn.Erinç Orkun ile özellikle Doğu Anadolu'ya seyahat etmeyi neredeyse bir alışkanlık haline getirdik. Bu sene yaşanan aşırı sıcaklar bizi korkuttu doğrusu... Çareyi, rotayı değiştirmekte bulduk. Karadeniz'e gittik. Yaylalara... Görebildiklerimi (!) sizlerle paylaşmak istedim.

Bir zamanlar, ülkenin birinde bir Ahmet Bey varmış. Arpa, mısır, saman alışverişi yaparmış. Çok zenginmiş. Zenginmiş ama, har vurup harman savurmayı da sevmezmiş. Tutumlu bir kişiymiş. Karısı, bir gün Ahmet Bey'e, Çocuğun ayakkabısı eskidi. Yeni ayakkabı almak gerek... demiş.

Bilinen öyküdür... Ama ben yine de hatırlatmak isterim. Adamın biri aklından çıkaramadığı öyküsünü sürekli anlatır dururmuş. Dinleyenlere de gına gelmiş.

Gazi Osman Paşa'da oturmuş olduğum evin yan cephesinde küçük bir balkon var. Oraya bir buzdolabı koymak mecburiyetinde kaldık. Eski tabirle "sakil" oldu. Yeni anlatımla "iğrenç". En kısa sürede uygun bir çözüm yolu ile bu görüntü kirliliğini ortadan kaldırmak istiyorum. Ben bu hesapları yaparken balkon demirleri boş kalmıyor.

Sizi bilemem ama benim favori çiçeğim Hatmi. Bu sevgi, yıllar süren gözlemlerimin sonunda oluştu... 28 senedir Ankara''da aynı evde oturuyorum. Balkondan baktığımda, onun her sene aynı yerden bana el salladığını görürüm. "Ben öyle hissediyorum" diyelim. Beton yığınlarının arasında kendince (!) bir mücadele veriyor.

Hazır Kuvvet Dede'nin motoru bakımdan cuma günü çıkacak. Dolayısıyla Dede, bir haftaya yakın bir zamandır evinden dışarı çıkamıyor. Cuma gününü iple çektiğini düşünüyorum. Cuma günleri Çamlıdere'nin pazarı. Çevredeki tüm köylerin sakinleri sabahın erken saatinde ilçenin tek ana caddesinde toplanıyor. Caddeye sığmayanlar ara sokaklara taşıyor.

Hemen, bir kaç dakika hatta bir kaç saniye sonra, yaşamın bizlere ne gibi bir sürpriz hazırladığını asla bilemeyiz. !.. Ne olacağız acaba!

Yaz geldi, yaklaşık bir aydan fazla bir zamandır geçen sene olduğu gibi Çamlıdere''de oturuyorum. Yakın dostlarım bilirler orayı... Elden ayaktan uzak, tabiatın kucağında mütevazı bir ev... Kitaplarım, Fotoğraf makinam... İnternete bağlanamayan bir bilgisayarım... 3-5 kedi, bir o kadar köpek... Eşim ve ben.

Bilindiği gibi Amerika Birleşik Devletleri, eyalet sistemi ile yönetilmektedir. Federal düzeyde, yani tek merkezden konulan tek avcılık kuralları sistemi, göçmen kuşlar avıdır. Bunun dışında belirli kurallar dışında, eyaletler kendi yerli av hayvanlarının avlanmasına ilişkin kuralları kendileri belirlemektedir. Federal kuralların belirlenmesinde kullanılan sistemler son yıllarda büyük değişiklikler geçirmiştir. Veri toplanması ve verilerin değerlendirilmesinde teknolojik ve bilimsel gelişmelerle beraber karar verme mekanizması da değişikliğe uğramıştır.

Üzülerek ifade ediyorum ki gelen haberler yine kötü... -!.. Ben yaza yaza usandım... -!.. Onlar vura vura usanmadı.

Bilinen fıkradır ama! Yeri geldi; Adamın biri tabelasında "Fenni sünnetçi" yazan bir dükkanın önüne gelmiş. Bir vitrinde duran kol saatine bakmış bakmış, bir tabelaya! Bu kompozisyona bir türlü anlam verememiş.

Geçen sene başında Çamlıdere''de bir ev almıştım. Evin yapım süresi boyunca çevredeki yerleşim yerlerinin tamamını görme fırsatını buldum. Bölgede 1200 mt civarında olan ortalama yükseklik, havanın daima serin olmasını sağlıyor. Yaz aylarını görmeden sonbaharı yaşıyorsunuz. Yanlış hatırlamıyorsam haziran ayı içindeydik. Çamlıdere'ye 15 km kadar yakındaki Çamköy'e gittim. Bu göleti ilk defa, çevreyi gezerken uzaktan görmüştüm.

Zaman zaman sizlere yakın arkadaşlarımdan bahsediyorum. İnsanların yakın çevresi ile manevi anlamda zenginleştiğini düşünenlerdenim. Her yeri geldikçe ailenin önemini vurgulamaya çalışmamın temelinde ise; iyi insanın, iyi aileden çıktığını vurgulamaktır. Mutlak başarı için, erdemli insanların varlığı tartışılmazdır.

Geriye dönüp baktığımda, av dünyasının içinde 45 seneden daha fazla bir zaman geçirdiğimi görüyorum. Süre bu kadar uzun olunca doğaldır ki içinde acı ve tatlı anılar olacaktır. Doyumsuz güzellikteki av muhabbetlerinin içinde oldum. Özellikle kırsal kesime ait avcılarla yapmış olduğum sohbetlerde, elime Anadolu insanını çok yönlü izleme fırsatı geçti.

Uzun zamandır elim kalem tutmuyor. Evimin altında bulunan hobi odamı su bastı. Hem de bir ay arayla 2 kere. Özenle muhafaza etmeye çalıştığım pek çok eşya neredeyse atılacak hale geldi. Sorun, 28 sene evvel yapılan alt yapının, halihazırdaki konut yükünü kaldıramamasından kaynaklanıyor. Belediyeye ait ana kanal tıkanınca...

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

Sn. Ali Demirsoy'u ilk defa 2002 yılında Kemaliye'ye ikinci kere gidişimde, görmüştüm. Cuma günleri Kemaliye Kültür Derneği'nde akşam saatlerinde yapılan etkinliklere katılmıştık. Ağırlıklı olarak yörenin türkü ve şarkılarının seslendirildiği bu gecelere katılım oldukça yoğun oluyor. Kemaliye'ye yolunuz düşerse, özellikle cuma gecesini bu ilçede geçirmek için gayret sarfetmenizi öneririm.

-